Duplex echografie van de slagader wordt meestal als screeningsonderzoek verricht. CT angiografie of NMR angio zal gepland worden indien er een belangrijke stenose vermoed wordt op duplex, hiermee kan de anatomie en graad van vernauwing in beeld gebracht worden.

DILATATIE EN STENT: een endovasculaire behandeling gebeurt via een prik in de lies (of arm) waarbij een werkkanaal of sheath geplaatst wordt . De vernauwing of verstopping van de slagader wordt onder beeldvorming opgezocht en gepasseerd met een voerdraad. Dan kan met een ballon de vernauwing worden opengelaten (gedilateerd). Aansluitend wordt dan soms een veertje (stent) geplaatst in de arterie. Het prikgat in de lies wordt bij beëindigen van de procedure gesloten en er wordt een drukverband aangelegd.

KLASSIEKE HEELKUNDE: Wanneer endovasculaire behandeling niet mogelijk is kan er voor een liesplastie (openmaken van de liesslagader) of een overbrugging (van de lies naar de knie) geopteerd worden. Deze ingrepen gebeuren via een insnede in de lies (en ter hoogte van de knie). Als overbrugging kan er een eigen ader of soms soms een kunststof prothese gebruikt worden. Indien er zich in het bloedvat een klonter gevormd heeft kan deze behandeld worden door via een incisie de klonter heelkundig te verwijderen. Een andere optie is de klonter te behandelen met thrombolyse. Hierbij wordt een klonteroplossend middel rechtstreeks via een catheter in de klonter ingespoten, zodat deze oplost in de volgende dagen. Nadien kan er dan aansluitend indien nodig een onderliggende probleem endovasculair behandeld worden. Tijdens de periode van thrombolyse zal U op de dienst Intensieve Zorgen gehospitaliseerd worden gezien er een veralgemeend hoger risico op bloeding aanwezig is door de toegediende medicatie.

Voor de beoordeling van een aneurysma wordt meestal een CT angiografie gepland, afhankelijk van de nierfunctie.

ENDOPROTHESE: Omdat een klassieke ingreep voor aneurysmavorming ter hoogte van abdominale aorta en bekkenvaten een ernstige lichamelijke belasting vormt voor de patiënt en ernstige risico’s inhoudt, zijn er minder invasieve alternatieven ontwikkeld. Deze endovasculaire aortaherstel procedures of EVAR procedures zijn echter alleen mogelijk als de anatomie van het aneurysma en de omliggende vaten het toelaten. Het aneurysma wordt behandeld met een stent die ontplooid wordt via een prik in de beide liezen.

KLASSIEKE HEELKUNDE: indien een endovasculaire aanpak niet aangewezen is, kan er voor een open heelkundig herstel gekozen worden. Hierbij wordt de zieke buikslagader vervangen door een kunststof prothese. In de volksmond wordt deze ingreep een “broek” of “carrefour” genoemd.

Voor de beoordeling en planning van de ingreep van een aneurysma wordt meestal een CT angiografie gepland, afhankelijk van de nierfunctie.

Afhankelijk van de lokalisatie en vorm van het aneurysma zal een behandeling door de vaatchirurg of door de hartchirurg (aneurysma net boven de hartuitgang) ingepland worden.

Vernauwingen van nier- en darmslagader worden doorgaans beoordeeld op een echografie, CT of MR angiografie

Endovasculair herstel met ballon en stent is afhankelijk van de ernst van de vernauwing en de aanwezige klachten. Wat betreft vernauwingen van de darmslagaders gaat het meestal om een krampend gevoel na de maaltijd. Wat betreft vernauwingen van de nierslagaders gaat het meestal om verminderde nierfunctie of bloeddrukproblemen.

Sclerotherapie wordt ambulant uitgevoerd op de raadpleging en vraagt geen werkonbekwaamheid. Er wordt een vloeibaar product Aethoxysclerol ingespoten in de spatader welke de wand irriteert. Door het dragen van de kous gaan deze spataderwanden verschrompelen en verkleven.

Percutane laserbehandeling Percutane laserbehandeling wordt ambulant uitgevoerd op de raadpleging en vraagt geen werkonbekwaamheid. Het is een ideale behandeling voor kleinere spataders ter hoogte van de ledematen en eventueel het gelaat. Bij een laserbehandeling is het nodig de te behandelen zone vrij te maken van make-up, crèmes, en haargroei.

Tijdens de behandeling wordt met een gekoeld laserhandstuk over de huid gegaan. De laser laat de bloedvaatjes samensmelten en pigmenten uiteenvallen, zodat deze nadien door het lichaam kunnen worden afgebroken. Dit kan enkele weken tot maanden duren.

De diagnose van trombose van een diepe ader of diepe veneuze trombose (DVT) wordt gesteld met een echografie. Soms zal verder onderzoek noodzakelijk zijn (naar oorzaken van de trombose, maar ook naar weerslag op vb. hart en longen). Een van de meest voorkomende gevolgen van een DVT kan een klonter in de longslagader of longembolie zijn.

Een diepe veneuze trombose (DVT) is potentieel gevaarlijk, door het risico op longembolie. Daarom is een snelle diagnose en behandeling belangrijk. Ook het voldoende lang behandelen in hier belangrijk. De behandeling bestaat uit bloedverdunners (spuitjes of medicatie, steunkousen (klasse II liesmodel). In bepaalde gevallen kan de klonter operatief verwijderd worden. Uw arts helpt u hiermee afhankelijk van uw symptomen.

De diagnose van een oppervlakkige gelegen ader of oppervlakkige thromboflebitis (OVT) (wordt klinisch en echografisch gesteld op de raadpleging. Soms is verder onderzoek aangewezen. Bij een OVT is het risico op longembolie veel lager dan bij een DVT.

De behandeling zal door uw arts naargelang uw symptomen worden bepaald en bestaat uit ontstekingsremmers, steunkousen (klasse II), eventueel tijdelijk een lage dosis bloedverdunners, lokaal ijs applicatie en eventueel Reparil of Hirudoid zalf lokaal.

Een lymfoom is een kwaadaardige aandoening thv de lymfeklieren. Er bestaan verschillende vormen van lymfeoom maar algemeen is eenHodgkin als Non-Hodgkin lymfoom de meest voorkomende. Bij een lymfoom is er meestal zwelling zwelling van de lymfeklieren in de hals, oksels of soms de liezen. Vaak zijn er ook zogenaamde B-symptomen zoals vermagering, vermoeidheid en nachtelijk zweten aanwezig.

Een teratoom is een goed of kwaadaardige tumor, die ontstaat uit stamcellen. Dit zijn cellen die nog veel andere soorten cellen kunnen vormen, van hartcellen tot botcellen. Hierdoor zitten er in deze tumor vaak allemaal verschillende weefsels, zoals huid, haren en botten.

Een vochtuitstorting rond de long of pleuravocht is een ophoping van vocht tussen de long en de borstkas. Normaal is de long verkleefd met d en is er maar een minimale hoeveelheid pleuravocht aanwezig in de borstkas.. Wanneer er teveel pleuravocht ontstaat door infectie, ontsteking, bloeding of tumoren wordt de long platgedrukt. Hierdoor kan kortademigheid, hoesten of pijn ontstaan.
Met een pleurapunctie kan het vocht op samenstelling beoordeeld worden voor de diagnose. Behandeling kan eventueel met een draineerbuisje, ofwel met een kijkoperatie voor biopname en eventueel verkleving of talcage van de longvliezen om de kans op herval te beperken.

Emfyseem is een chronische aandoening van de longen waarbij het longweefsel dat bestaat uit longblaasjes geleidelijk aan kapot gaat en grote holte in de longkwabben gaat vormen. Deze holte die zich zowel in de long kunnen bevinden maar ook als blazen op de long kunnen voorkomen worden bulla genoemd. Soms kunnen deze bulla zo groot worden dat ze de rest van het functionerende longweefsel verdringen en ademhalingsproblemen veroorzaken. In dit geval wordt er een operatieve wegname van deze bullen uitgevoerd zodat het volume van de long terug naar normaal wordt hersteld. Dergelijke ingreep wordt daarom ook volumereductiechirurgie genoemd.

Anderzijds zijn er veel oorzaken van emfyseem. Voor het exact bepalen van deze oorzaken is het vaak nodig om rechtstreeks weefselonderzoek van de aangetaste long uit te voeren. Hiervoor kan er dan een thoracoscopisch weefselbioptie genomen worden.

De trechterborst of pectus excavatum is een vervorming van de borstkas, waarbij het borstbeen ten opzichte van de rest van de borstwand te diep ligt. Niet elke patiënt met een trechterborst komt in aanmerking voor een operatie. Soms is de pectus is niet diep genoeg waardoor een operatie meer (mogelijke) nadelen dan voordelen heeft. Bij jongeren onder de 14 jaar wordt er meestal afgewacht, omdat er een grote kans is dat de trechterborst terugkomt als ze nog gaan groeien. De heelkundige behandeling van een trechterborst bestaat uit een metalen staaf thv de borstkas of Nuss bar. Bij de ingreep wordt via een kijkoperatie een metalen beugel of Nuss bar achter het borstbeen geplaatst via 2 kleine insneden aan de zijkant van de borstkas. Door de beugel, die na twee à drie jaar weer wordt verwijderd, komt het borstbeen naar voren.

De kippenborst of pectus carinatum is een vervorming van de borstkas, waarbij het borstbeen ten opzichte van de rest van de borstwand naar voor ligt. Niet elke patiënt met een kippenborst komt in aanmerking voor een operatie. Soms is de pectus is niet afwijkend genoeg waardoor een operatie meer (mogelijke) nadelen dan voordelen heeft. Bij jongeren onder de 14 jaar wordt er meestal afgewacht, omdat er een grote kans is dat de afwijking terugkomt als ze nog gaan groeien. De heelkundige behandeling gebeurt naar analogie van een rechterborst met een metalen beugel genaamd Abramson bar welke men in tegenstelling van de rechterborst voor het borstbeen plaatst

Ten gevolge van een ongeval kunnen er één of meerdere breuken optreden thv de ribben. Meestal geneest dit zonder blijvende problemen, maar indien er meerdere ribben op verschillende plaatsen gebroken zijn ontstaat er een fladderthorax of “flail chest” . Dit kan enorm de beademing bemoeilijken. Dit is een reden om in het acute moment de ribbreuken te behandelen met plaat en schroefosteosynthese ( naar analogie van bijv een pols- of enkelbreuk). Een andere reden om ribbreuken met plaat- en schroefosteosynthese te behandelen is als er na verloop van tijd geen natuurlijke heling thv de fractuur optreedt ( paseudarthrose).

Bij breuken van het borstbeen wordt er enkel een plaat-en schroef osteosynthese toegepast bij sterk verplaatste breuken en/of dreigend letsel aan de achterliggende hart of grote bloedvaten.

Met een echografie wordt tijdens het plaatsen van de catheter nagekeken of de ader mooi doorgankelijk is.

Een getunnelde dialysecatheter wordt onderhuids geplaatst in de hals. De catether wordt ter hoogte van de halsbasis geplaatst en loopt naar de centrale bloedvaten, zodat het dialysetoestel voldoende bloedstroom krijgt over de catheter. De catheter kan als tussenoplossing gekozen worden of langere tijd gebruikt worden zo nodig.